Pai, chiang mai, phuket, koh phi phi, krabi,

Hello!

Alweer een aantal dagen en heel veel plekken verder.

Toen we aan kwamen in Chiang mai kregen we een bericht van een duitse jongen die we eerder hadden ontmoet dat hij hier ook was. Samen met hem en twee anderen uit Zweden zijn we 's avonds naar een bar in de buurt gegaan.

De volgende dag hebben we met dezelfde groep een scooter gehuurd en zijn we door de bergen naar de canyon gereden. Iedereen rijd hier overigens op scooters aangezien er geen taxi's zijn.
De canyon was erg hoog inclusief kleine stijle paden. Drie keer raden wie 3 x op haar smoel is gegaan :)

'S avonds zijn we naar dezelfde kroeg gegaan en kwam ik Chantal (het nederlandse meisje uit bangkok) tegen. De wereld is hier nogal klein en je komt dus gemakkelijk dezelfde reizigers weer tegen komen omdat veel uiteindelijk toch dezelfde route volgen. We besloten wat streetfood te gaan eten voordat we naar de andere bar gingen. De duitse jongen zit aan het einde van zijn reis en had nog maar weinig geld te besteden. Zijn avondeten bestond uit rijst met chili saus. Een van de locals die net eten had gehaald om mee naar huis te nemen zag dit en kwam naar hem toe om een van zijn pas gekochte kip aan hem tr geven (hoezo vriendelijk?!?!) We nodigde hem uit om met ons mee te eten en dit deed hij ook. Ook hier verbaasde ik me weer hoe enorm open en vriendelijk de mensen zijn. Hij deed zijn best om al onze westerse namen te leren en vroeg wat ons bezig hield in ons leven. Hij vertelde werkelijk alles over zijn leven; waar hij woont (incl foto's), hoe zijn vrouw met kind hem verliet en naar Canada verhuisde, dat hij daarna verslaafd is geweest is aan marihuana en hoe hij nu probeert om het beste van leven te maken en gelukkig te zijn. Super oprecht en open. Hij is met ons mee de bar in gegaan en we hebben de hele avond gepraat over hoe hij leeft, de verschillen in cultuur etc. dit was zo enorm leuk!!! Waar ik trouwens ook enorm verbaasd over ben is dat er enorm veel wiet word gerookt in Thailand door zowel de toeristen als de thaise mensen zelf. Chiang Mai en Pai is een mekka voor wiet rokers. Er worden zakken vol met wiet verkocht en zelfs mushroomshakes kan je gewoon kopen bij de bar.

De volgende dag zou ik met Chantal met de scooter naar de hotsprings (natuurlijk warm water) rijden en we wilden beiden graag een waterval bekijken. Helaas was het de volgende dag slecht weer dus besloten we om terug te reizen naar Chiang Mai omdat zij daar haar vlucht moest halen en ik nog graag terug wilde. De drie uur durende busrit was chaos. De taxi chauffeur scheurde de bergen door als een gek en halverwege waren bij de stop twee mensen aan het overgeven van misselijkheid. Je kan zeggen dat we blij waren dat we veilig aangekomen waren bij weer hetzelfde hostel in Chiang Mai.

Suzanne was op dat moment ook samen met Tess (ander meisje uit deventer) in het hostel en het was erg leuk om elkaar te zien! Uiteraard zijn we 's avonds met zn allen wezen stappen en na 3 uur slaap stonden we om half 8 's ochtends klaar voor onze jungle trip. Gelukkig was het prachtig weer (lees: regen) om lekker door de jungle te gaan varen op een bamboo vlot. Aangezien de rest zich had verslapen moesten we nog ergens ontbijt fixen op een lokale markt. Ze nemen het hier niet zo nauw met de regels qua koeling van vlees en vis, dus de gehele markt stonk naar rotte vis. Met een frisse kater toch maar naar de supermarkt gerend om daar maar een gok te wagen voor een snack aangezien je de verpakkingen niet kan lezen en geeeen idee hebt wat het is. Opzich wel leuk om zo nieuwe dingen te proberen.

Na twee uur eindelijk aangekomen in de jungle en gelukkig was het ondertussen droog. We kregen thaise traditionele kleding aan zodat onze eigen kleding niet nat zou worden en we kwamen niet meer bij van het lachen hoe idioot we er uit zagen.

Na de boottrip gingen we richting een olifanten reservaat om ze te voeren en te wassen. Bij aankomst bij de olifanten zag ik al dat de olifanten de lichte verkleuringen hadden op hun slurf en ze vast stonden aan een ketting. De olifanten zijn een grote trekpleister voor veel toeristen en dit gaat vaak samen met het mishandelen van deze beesten om ze tam te krijgen. Ik had al eerder gelezen dat de verkleuringen komen door mishandeling (slaan met messen, spijkers etc) zodat ze de persoonlijkheid van de olifanten kunnen los koppelen van hun lichaam en ze dus luisteren naar hun baas. We kregen alleen een super naar gevoel toen we daar aan kwamen omdat we er vanuit gingen dat dit een goed reservaat zou zijn. Aangezien we er toch waren besloten we ze wel te voeren en in het water te laten. Je zag dat de beesten gestrest waren en toen de baas aan kwam rijden om een van de beesten in het water te laten werden ze allemaal onrustig. Ook het badderen was precies aangeleerd. De olifant wist precies waar hij heen moest en als de baas wat schreeuwde rolde hij netjes van links naar rechts. Indrukwekkende beesten zijn het om te zien maar we voelden ons schuldig dat we geld hadden betaald om deze acties te "sponsoren"...

'S avonds besloten we te eten bij de bar van het hostel en de locals waren hier ook weer aanwezig dus het was weer erg gezellig. Ook hier vond ik het echt super jammer om afscheid te moeten nemen van deze mensen. Hoe dan ook; ik kom sowieso terug naar hier!!

De volgende ochtend nam ik samen met een nederlandse jongen die su en tess eerder hadden ontmoet een vlucht van Chiang Mai naar Phuket. Op naar het zuiden! Bij aankomst was het super mooi weer en wilden we zsm een hostel boeken en op het strand liggen. Je armen en benen worden er bijna afegerukt omdat iedereen gaag een taxi wil aanbieden. Of nja, ze willen gewoon je geld en het liefst zoveel mogelijk. Belachelijke prijzen werden er gevraagd voor een taxi en de mensen waren arrogant en onvriendelijk. Ze spelen samen om je de hoogste prijs te laten betalen en maken je belachelijk in het thais. We waren beiden in een klap chagrijnig en na het afdingen van wel 50 baht (€0,75) op weg naar een random locatie die we hadden uitgekozen: Patong beach. Toen we eindelijk een hostel hadden gevonden kwam het met bakken uit de lucht en was het dus geen strandweer meer. Top! Later op de avond kwamen we een andere nederlander tegen waar we mee zijn gaan eten en de stad in zijn gegaan. Ik was echt in shock over hoe anders de mensen hier zijn. Ze willen zoveel mogelijk geld van je hebben en ze zijn onvriendelijk. Een toerist maakte een foto van een ladyboy en moest daarna direct geld aftikken. Er staan genoeg mensen omheen dus het is verstandig om dat maar wel te toen. Je moet jezelf door muren van mensen heen wringen die folders in je gezicht drukken van ping pong shows en shots. Het is een groot toeristisch drama en aan het einde van de straat ben je blij als je je telefoon en portemonnee nog hebt. De volgende dag hebben we dan ook de vroegste boot naar Koh Phi Phi gepakt. Dit is HEAVEN!!!
Zeker het mooiste strand wat ik ooit heb gezien, wat 's avonds omdraait naar alleen maar feest op het strand.
We hebben hier twee dagen gerelaxt, monkey island bezocht en dus apen gekeken, naar een mooi viewpoint op het eiland geweest en natuurlijk de welbekende buckets gedronken. Ook hier word er belachelijk veel drugs verkocht. Bij het bestellen van een biertje en avondeten vraagt de man met een stalen gezicht of we daar ook wat wiet of cocaine bij willen. Bij het huren van een bootje naar monkey island werd er bij de nederlandse jongen zelfs wiet in zn broek gestopt door een local omdat alle apen volgens hem ook wiet roken. Ehm... Ik heb echt meerdere malen met verbazing toe gekeken hoe het hier er aan toe gaat.

Na Koh phi phi besloten we naar Krabi te gaan, on vanuit daar verder te reizen naar de andere eilanden. We kwamen terecht in een party hostel met bijna alleen maar engelsen. We hebben een erg gezellig feest gehad met zn allen. De volgende dag besloot ik dat ik graag weer in mn eentje wilde reizen en ben ik door gegaan naar Koh Samui. Dit was de eerste keer dat ik echt in mn eentje aan het reizen was en was hier zo aan toe!! Bij aankomst in het hostel gaf de vrouw aan dat het laagseizoen is en dat het rustig is. Er was verder ook niemand te bekennen dus wilde ik wat gaan eten. Er is hier geen fiets- of wandelpad en ze rijden hier super hard dus verder als de supermarkt durfde in niet omdat ik het te gevaarlijk vond. Na een uur kwamen er gelukkig mensen aan en was ik niet de enige in de middle of nowhere (waar mijn hostel staat). Het waren alleen drie fransen waarmee ik met handen en voeten moest communiceren. Ze gingen naar de bar vanavond maar ik besloot om niet mee te gaan (overwinning!) omdat zelfs het communiceren in jip en janneke taal onmogelijk was en de kroeg waarschijnlijk een drama zou worden.

Morgen is de planning nog leeg en heb ik geen idee wat ik ga doen. Denk een kleine tour en de aan het einde van de middag de boot richting koh tao.

Zoveel meer te vertellen maar mn vingers doen au ;(

Seeee you!